COLUMN: Over Charles Leclerc, prikkend helmgras en zand tussen je bammetjes...

In dit artikel:

Afgelopen zondag in Zandvoort viel Charles Leclerc op door rustig uit zijn beschadigde Ferrari te stappen en het duin op te lopen in plaats van verder te rijden — een contrast met het beeld van een “Villeneufje” die op drie wielen doorrijdt. Hij bleef lang zitten en keek vanuit de duinen naar de voorbij razende bolides; de schrijver vermoedt dat Leclerc net zo genoot van dat uitzicht als hijzelf.

Om het authentieke Zandvoort‑gevoel te proeven stond de auteur vrijdag de hele dag tussen de duinen: sandalen vol zand, zelfgesmokkelde bammetjes, helmgras en het unieke zicht op de race. Hoogtepunten waren plekken als de Tarzanbocht, de Arie Luyendijkbocht, het Scheivlak en vooral de uitkomst bij Slotemaker, waar de Formule 1 het meest dichtbij is. Het geluid is niet oorverdovend maar voelbaar in je lijf, met turbulentie van de auto's die omlaag razen.

Er is spijt dat Zandvoort van de kalender verdwijnt; hopelijk keert het terug als Max weer domineert bij Aston Martin of Mercedes — en dan graag met behoud van die duinplaatsen.