Hoe Ferrari het ongekende talent van Leclerc verkwist met rampzalige auto's
In dit artikel:
Charles Leclerc tilt zijn eigen prestaties boven het beperkte materiaal van Ferrari uit: terwijl de SF25 dit seizoen regelmatig teleurstelt, blijft Leclerc met snelheid, precisie en aanpassingsvermogen consequent gevaarlijk vooraan racen. Zijn rijstijl en racecraft worden in dezelfde adem genoemd als die van Max Verstappen en George Russell, maar het verschil in succes komt volgens het artikel neer op één simpele oorzaak: Ferrari levert hem geen auto die constant meekan.
De SF25 kampt met aanhoudende problemen: chronisch onderstuur, grillig gedrag in bochten, moeilijk afstelbare balans en gevoeligheid voor rijhoogte en bandentemperaturen. Dat manifesteerde zich dit jaar onder meer in wisselende prestaties in Australië, een teleurstellende afloop in China (waar Leclerc leidde met beschadigde voorvleugel maar toch werd uitgeschakeld) en problemen bij circuits die veel van de auto vragen. Ferrari-coureurs klaagden al na de wintertests in Bahrein over slechte handling bij lage snelheden en tijdverlies in korte bochten.
Leclerc onderscheidt zich juist omdat hij die tekortkomingen compenseert. Hij past zijn rijstijl voortdurend aan — soms rijdend tegen zijn natuurlijke voorkeur in — en experimenteert met extreme setups om meer voorvleugelpersistentie te krijgen. Dat maakt de auto soms instabiel, maar geeft hem voldoende vertrouwen om toch podiums te halen. Voorbeelden zijn tweede en derde plaatsen in Austin en Mexico, en vooral zijn pole in Hongarije op een baan die volgens hem niet bij zijn stijl past. Over die sessie zei hij: “We hebben iets nieuws geprobeerd vandaag dat mijn rijstijl echt hielp. Ik voelde meteen een verbetering in de balans.” De aanpassing betrof de brake migration, het elektronische systeem dat rembalans tussen voor- en achter remmen regelt.
Het artikel schetst ook hoe de problemen niet van vandaag zijn. In 2023 moest Leclerc zich aanpassen aan een SF23 die duidelijker werkte voor teamgenoot Carlos Sainz; Ferrari koos destijds voor een afstelling die diens stijl bevoordeelde. Leclerc bleek echter veerkrachtig: hij leerde rijden met onderstuur en sloot het seizoen sterk af. In 2024 leverde Ferrari een beter gebalanceerde auto, maar upgrades zorgden opnieuw voor verschuivingen in gedrag en betrouwbaarheid waardoor Leclerc vaak moest improviseren.
De kern van het betoog is pijnlijk simpel: Leclerc behoort qua talent tot de absolute top, maar zijn resultaten worden structureel beperkt door een auto die te vaak niet meewerkt. Hij temde eerder de SF23 en verbeterde SF24; met veel moeite heeft hij de SF25 draaglijk gemaakt. Zolang Ferrari geen echt winnende bolide bouwt, blijft een groot deel van zijn potentieel onbenut — en dreigt een coureur met kampioenskwaliteiten structureel te worden ondergewaardeerd.