Lekke band Verstappen zette Red Bull voor strategisch paradox en had deze gok best kunnen wagen
In dit artikel:
Max Verstappen was de centrale figuur in een strategisch schaakspel tijdens de Grand Prix van Brazilië 2025 op Interlagos. Red Bull begon met een gewaagde aanname: net als Aston Martin zette men Verstappen op de harde band om met één pitstop naar voren te rijden. Die keuze miste echter tempo; de harde compound bleek op Interlagos te weinig grip te bieden. Vroeg in de race kreeg Verstappen bovendien een lekke band, wat Red Bull de kans gaf hem van de hards te halen en tegelijk een pitstop te draaien zonder extra tijdverlies — mede dankzij een korte safety car later in de race ontstond zo alsnog een gunstige positie met verse mediumbanden.
Met nieuwe mediums en een recent geïnstalleerde Honda-motor bouwde Verstappen een voorsprong op en knokte zich door het veld. De situatie werd echter complex toen Lando Norris zijn derde stop maakte en snellere tijden neerzette op nieuwere rubberen sets. Red Bull stond voor een klassiek trade-off: vasthouden aan track position met versleten mediums en hopen dat Norris zou slijten of in de dirty air zou vastlopen, of nóg een pitstop nemen om met verse banden de eindsprint in te gaan.
Het artikel weegt beide kanten. Tegen een extra stop pleiten de waargenomen degradatiepatronen op de softs: het initiële voordeel van nieuw rubber neemt vaak al na acht tot tien ronden flink af. Daarbij zou Norris, eenmaal dichterbij, in de vuile lucht van Verstappen snelheid verliezen en mogelijk één à twee ronden extra nodig hebben om voorbij te komen. Ook Verstappens rechte-stuk-snelheid dankzij de nieuwe motor maakte verdedigen gemakkelijker, wat de noodzaak van een extra stop relativeerde.
Toch blijven de argumenten van de pitmuur zwaarwegend. Red Bulls strateeg Hannah Schmitz heeft toegang tot realtime data en prognoses over slijtage en rondetijden; haar berekeningen moeten hebben laten zien dat blijven zitten een reële kans op verlies van de leidende positie inhield, mogelijk zelfs door meerdere concurrenten (Norris en de Mercedes-coureurs, plus Kimi Antonelli die uiteindelijk tweede werd). Vanuit dat perspectief was een extra stop rationeel: verse mediums zouden netto sneller zijn dan het risico om in te teren op oude banden en posities kwijt te raken.
Uiteindelijk benadrukt de race hoe weinig toeschouwers van binnen de pitmuur meekrijgen. Wat vanaf de tribune misschien lijkt op overvoorzicht of juist opportunisme, is vaak het gevolg van gedetailleerde data-analyse en risicafactoren die publiek niet direct ziet. Of Red Bulls derde stop écht nodig was, blijft discutabel — de keuze was een afweging tussen track position en performantie op vers rubber, waarbij beide scenario’s plausibele uitkomsten hadden. De beslissing toont vooral aan hoe weinig eenduidig strategische besluiten in moderne Formule 1 kunnen zijn.