Ontketende Verstappen zorgt voor historische implosie bij McLaren
In dit artikel:
McLaren, lange tijd gezien als het onaantastbare topteam, vertoont van binnenuit scheuren: na de Grand Prix van de Verenigde Staten groeit het cynisme op de paddock over de manier waarop het team zaken regelt en prioriteiten stelt. De directe aanleiding is het strakke toepassen van teamorders — de zogenaamde “papaya-rules” — waarmee McLaren races probeert te regisseren. Dat leidt niet alleen tot gegrinnik bij concurrenten en journalisten, maar ook tot onvrede onder fans die vinden dat de coureurs te veel moeten knielen voor het teambelang.
De kritiek spitst zich toe op twee punten. Ten eerste wordt McLaren verweten de races te willen controleren in plaats van ze te winnen op pure snelheid en racerij, wat het imago van de coureurs schaadt: zij worden gezien als brave teamspelers in plaats van karaktervolle winnaars. Ten tweede stopte McLaren de ontwikkeling van de huidige auto relatief vroeg, om middelen naar 2026 te verschuiven. Terwijl Red Bull doorging met updates (tot en met Azerbeidzjan), bleef McLaren maandenlang stil, waardoor concurrenten—met name Max Verstappen in een steeds beter ontwikkelde Red Bull—weer in het voordeel kwamen.
Teambaas Andrea Stella erkende na Austin dat “de coureurs het beter hadden kunnen doen”, een zinnetje dat de vinger legt op een cruciale paradox: McLaren was dominant genoeg om vroeg het constructeurskampioenschap veilig te stellen, maar levert ondanks die superioriteit geen zekerheid dat een McLaren-coureur ook het rijderskampioenschap binnenhaalt. Dat frustreert toeschouwers nog meer, omdat het team qua matériel veel belofte inhield maar de rijders die belofte niet altijd waarmaken.
Intern speelt bovendien een delicate hiërarchie: Lando Norris geldt officieel als de nummer één en heeft daardoor een contract met de meeste waarde, maar zijn prestaties weerspiegelen die status niet eenduidig. Oscar Piastri functioneert ook sterk en is geen duidelijke tweede viool. Mocht Piastri onverhoopt wereldkampioen worden, dan kan dat leiden tot lastige salarisonderhandelingen en interne spanning — een dilemma dat McLaren eerder ook met Daniel Ricciardo al moeilijk oploste.
Het resultaat is een kwetsbaar team dat, door beheer en voortijdig ontwikkelstop, ruimte geeft aan een hongerige concurrent. Verstappen en Red Bull, met voortdurende upgrades en een onstuitbare coureur, hebben het gat gedicht en jagen nu op McLaren’s overwinningen. Als Norris en Piastri niet weten te maximaliseren, kan de geschiedenis worden geschreven — niet alleen door Verstappen, maar als een ongekende implosie binnen McLaren zelf.